Expositie in Coronatijd vanaf zondag 1 nov t/m onbepaalde tijd. Na de lock down nog 1 x open op zaterdag en zondag tussen 13 en 16 uur, maar wel met mondkapje en met niet meer dan 30 personen tegelijkertijd. Wel steeds digitaal. Zie hieronder.

Ik exposeer samen met Riet Blüm, beeldhouwster. Hieronder de schilderijen met de deurklopper als belangrijkste thema en daarnaast een schilderij van mijn dochter Eva met betrekking tot haar zwangerschap. Onderaan nog wat tekst zoals die ook te vinden is bij de tentoonstelling.

Tentoonstelling Kerk aan Zee, Muiderberg 2020 Kerkpad 2, 1399HA

Niet aanwezige ‘deurkloppers’ zijn hieronder weergegeven:

verkocht

Klik met de cursor op een schilderij voor een uitvergroting.

Tentoonstellingstekst

In het digitale fototijdperk ben ik tijdens vakanties begonnen deurkloppers te fotograferen. Deurkloppers dienen voor kennissen en leveranciers om toegang te krijgen tot de bewoner(s) achter de deur, maar voor de passant is het een versiering die soms iets zegt over die bewoner(s). Wie of wat zit er achter de deur? Waar houden zij van? Deurkloppers zijn er vaak in de vorm van een leeuw, maar uit het dierenrijk kunnen de vos, de specht, de walvis, de hond, de kat en vele andere schepsels de deur sieren. Een andere categorie wordt gevormd door saters en faunen, misschien bedoeld om kwade geesten af te schrikken. Er zijn ook veel simpele cirkel-, ovaal- of spiraalvormige kloppers op eenvoudige deuren of juist zwaar barok uitgevoerde deurkloppers voorzien van bloem- of vruchtenranken die op herenhuizen tot kathedraaldeuren bevestigd zijn. De kloppers kunnen dicht maar ook open zijn. In het laatste geval zou zo’n opening een inkijkje kunnen bieden in het interieur achter de deur. Ik kreeg dat idee bij een mooie open deurklopper op een azuur- ge/verkleurde deur, want het moet gezegd veel deuren die voorzien zijn van een deurklopper zijn zelf interessant qua kleur of vergane glorie, zoals de kloppers zelf ook aangetast door de tijd in schoonheid kunnen toenemen. Ik keek door de klopper en zag het melkmeisje van Vermeer, althans een fragment voldoende om het te herkennen. Op eikenhouten panelen probeer ik zo mijn passie voor deurkloppers en mijn liefde voor realistische, vaak symbolische schilderijen te verenigen door ze in een schilderij te vatten. In de meest recente schilderijen maak ik ook gebruik van andere voorwerpen dan klassieke schilderijen zoals in ‘een Muiderbergs tafereel’, waar ik het mooiste en meest gefotografeerde uitzicht aan het water van ons prachtige dorp afbeeld tezamen met een ringslang die hier ook voorkomt en de ouroboros, het symbool voor oneindigheid en de cyclus van het leven. Waar komt dat beter tot zijn recht dan in een Godshuis, de Kerk aan Zee, dat uitkijkt op datzelfde water? Kees Boer